Aspaldi nuen Citizen Kane film mitikoaren berri, baina orain gutxi arte, ikusi barik nuen. Inoizko film onenen zerrenda gehienetan egon arren, ez nuen ikusita.
Orain bizpahiru aste, ostera, erabaki nuen klasiko horren azpitituluak euskaratzea, eta horren aitzakian ikusi dut.
Eta ez naiz damutzen hori erabaki izana, Citizen Kane film aparta iruditu zait-eta, ez besteen esanak errepikatzeagatik, baizik era horrela iruditu zaidalako.
Filmaren eragina
Filma ikusi eta berrikusi ahala, ohartu naiz Citizen Kane horrek eragin sakona utzi duela zinemagintzan.
Gogoratu naiz Zelig filmaz, ikusi dudanean Charles Foster Kane Hitlerren ondoan. Gogora etorri zait lehen Macintosh ordenagailuaren iragarki mitikoa —Ridley Scott zuzendariak egina gazte zenean—, ikusi dudanean Kane hautagaiaren mitina eta koreografia. Eta oroitu naiz Leonardo Di Caprio aktoreaz The Aviator filmean izugarri gogorarazten zidan-eta Welles-Kane.
Donald Trump gogoan
Citizen Kane 1941ean egin zen, Donald Trump jaio baino bost urte lehenago, baina filma ikusi ahala, behin eta berriro etorri zait gaur egungo hautagai errepublikanoaren irudia gogora, bera ere Charles Foster Kane bezalakoa baita: harroa, aberatsa, demagogoa eta berekoia.
Banekien film hori idazterakoan Mankiewicz eta Welles gidoigileek nagusiki William Randolph Hearts komunikazio-magnatea izan zutela gogoan, baina gura barik etortzen zitzaidan gogora hautagai errepublikanoa, seguruenik bere harrokeriagatik.
Nekea eta poza
Uste baino gehiago kostatu zait Citizen Kane euskaratzea, filmak uste baino testu gehiago baitauka, trinkoa gainera. Hala ere, gustura geratu naiz filmarekin, eta azpitituluekin egindako lanarekin.